Koningen der traagheid
Langs de kant van de weg een opstelling van poel en posthoornslakken uit de directe omgeving, komende uit de herstellende sloten van een nog jonge reconstructie.
Glazen bokalen op zeer fragiele open houten constructies gezet om de schoonheid van deze diertjes zo goed mogelijk tegen het achterliggende licht van het landschap uit te laten komen. Een open blik, en helderheid is hier de leermeester.
Hoe anders is het op deze plek, vrij in het landschap tegen de muren van de stad, om mensen zo te zien reageren op dat wat er in de bokalen te zien is. Hun kijk op landschap veranderd onmiddellijk, zeker na wat uitleg over deze nuttige diertjes. Ook hun gevoel zal anders zijn bij een volgende bezoek aan deze polder.
Zal men in de vraag blijven, of afdalen naar de rand van de sloot, zijn blik laten gaan net op en onder het wateroppervlak, om te kijken hoe hier deze diertjes binnen hun eigen biotoop hun werk doen.
*“Een vreemde taal leren om de dingen een andere, een nieuwe naam te kunnen geven.Nieuwe namen geven de dingen een andere kleur, een nieuw gewicht, veranderen de relatie tot die dingen en veranderen enslotte de dingen zelf. Elke vreemde taal die je beheerst, voegt iets toe aan de werkelijkheid, want het ding is het geworden denken.”
*‘Stukken van mensen’, dagboek 1979-1982 van Leonard Nolens.
---
"Hoe kleine dingen groot kunnen zijn. Hier op deze plek in het landschap ontstaat een innerlijke tijd en die valt niet in eenheden als uren of minuten uit te drukken maar wordt ervaren. Sommige van deze bevroren momenten doen mij denken aan de effectieve, doch ongrijpbare schoonheid in de superrealistische schilderijen van Gerhard Richter.
Het gaat er van den Langenberg om ons anders te laten ervaren, zien, de hersens anders in beweging te brengen."
Gerard Hendriks, Galerie Arti Cappeli.