Nulpunt
Tijdens het nulpunt staan heden en verleden even buitenspel.
Midden in dit ongrijpbare heden is elke beweging een daad, is alles mogelijk.
Daarom doet kunst altijd een leegte vermoeden.
Het is pas in deze leegte dat de kunst ook daadwerkelijk op de wieken gaat.
Legen en of vullen wisselen elkaar in ijltempo af.
Afstand neigt tot dichtbij halen tot observatie.
Maar het blijft de leegte die intrigeert.
Een werkelijkheid die wij niet kennen, nooit zullen kennen omdat we zelf grenzeloos oneindig zijn. We zijn het midden en de rand en nog ver daarbuiten, het niets.
Is het wellicht een eindeloos leegmaken van onszelf.
Totdat de dood ons scheidt.
Of bestaan we in een eindeloos moment van sterven.