Alles wat dit beeld uitstraalt heeft iets van overdaad, een wil tot verleiden, de lokroep voor aandacht. Maar gelijktijdig is het in zijn toonzetting ook weer bescheiden.
Schoteltjes met daarop blauwe transparante koekjes, gemaakt van reinigingsdoekjes gedompeld in glasachtige paraffine liggen hier koeltjes gepresenteerd op een wat kille afstandelijke glasplaat, kleine hemellichaampjes die je uitnodigen tot consumeren.
Er is reserve, maar het intense rood van de houten fluitjes tegen de wand, vogellokkers, fixeren de blik en de fantasie doet de rest. Mooi is hier te zien hoe de schaduw de verbinding maakt, mede het beeld vormt.
Vanaf de foto’s wordt je door in aluminiumfolie geknede vogelportretten aangestaard, al hun schittering gevangen in het aura van fel halogeenlicht. Schoonheid en pijnlijke verleiding gaan hier hand in hand.
Wolfgang Krause. Galerie O – Zwei