Without Wings
De witwassing (Private Room)
"Albino’s dat zijn de ware voorbodes; het kraaiwit, en niet het –zwart, dat getuigt werkelijk van het onuitsprekelijke, ook al kost het nog zoveel witsel om de kraai wit te wassen en ook al wordt de indringende geur van wasmiddel bijkans onverdraaglijk. Wellicht is de onheilspellende werking van het wit wel nergens zo overtuigend beschreven als in Moby Dick van Melville. Want waarom is de Witte Walvis wit? Waarom is hij een albino? Omdat de Natuur hem zo begiftigd heeft met “this crowning attribute of the terrible” waaraan niemand het hoofd kan bieden. Afschuw en fascinatie vervloeien. Wat vrees inboezemt oefent een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit. De jacht op de witte walvis is als het najagen van een verschrikkelijk schoonheidideaal."
Voorboden – dat zijn onheilspellende engelen. “Want”, zo zegt Rilke het in zijn eerste Duineser Elegie,
het schone is niets
dan van het ontstellende
het begin dat wij ternauwernood verduren
en wij bewonderen het aldus,
omdat het ons gelaten versmaadt
te gronde te richten
Elke engel is ontstellend.
*Fragment uit de tekst Natuurlijk van Jan van Heemst, uit de publicatie “Without Wings” van Jan van den Langenberg.
---
Zonder Titel(Natuur)
Natuur is het woord, dat in het quasi – natuurlijke lettertype, ‘Romulus’, ontwerp van typograaf Van Krimpen, door zes glasplaten met elk één uitgeëtste letter wordt uitgebeeld. Onder op de glasplaat is in het digitaal letterschrift van van ontwerpbureau Krouwel, het woord virtueel geëtst. Lettertypes kruisen elkaar hier in tijd en ruimte.
De opbergkisten dragen de glasplaten en zijn zo onderdeel van het beeld.
Het beeldwerk is zo lucide mogelijk gehouden. De componenten zijn: hout, glas, druk- span- en draagkracht en alle invloeden door de ruimte zelf ingebracht, zoals de in het glas reflecterende lichtinval.
De reflexieve inslag van dit beeldwerk is evident. Lineairiteit wijkt voor complexiteit en gelaagdheid, planning voor toeval, reinheid voor zwerfafval.
*Jan van Heemst, cultuurfilosoof – kunsthistoricus.
---
Vitrine
"Als de dode vogels uit de lucht vallen, worden ze een geschenk; want ze zijn nu pas prijsgegeven aan de werkelijke, onbeperkte waarneming. Nu kunnen we inzicht verkrijgen in de kunstige opbouw van het verenkleed, de musculatuur van de vleugels en de klauwen, de lijfelijkheid van buik en snavelvorm. Alleen de ogen zijn gebroken en kondigen de ontbinding van het hele lichaam aan. Wat te doen met dit lichaam, dat ons als een verkondigingsengel in de schoot is gevallen? Kinderen neigen tot ter aarde bestellen, volwassenen tot composteren, verzamelaars tot prepareren en ornithologen tot opmeten. Jan van den Langenberg ontwikkelt het en behoedt het als een schat".
*Fragment uit Von der Lebendigkeit toter Kraehen door Michael Glasmeier, Kunsthistoricus.
---
Zie ook de teksten voor publicatie van de tentoonstelling:
Micheal Glasmeijer - Von der Lebendigkeit toter Krähen
Jan van Heemst - Natuurlijk